Mindfulness

Mindfulness is hot. Een rondje Google laat zien dat je zo ongeveer alles mindful kunt doen en dat er mensen zijn die je daarover kunnen adviseren. Je kunt leren mindful rennen, eten, afvallen, zwanger zijn, bevallen, koken, reizen, slapen, leiding geven, schrijven, fietsen, wandelen, autorijden, opvoeden, communiceren, coachen, origami maken, ademen, dansen, daten, fotograferen, genieten, dichten, breien, besluiten, masseren, marketing bedrijven en op hakken lopen. Er bestaan mindful tatoeëerders en mindful Netflix is ook een bestaande term, geen grapje!

Betekenis

Wat betekent het eigenlijk, mindfulness? Een greep uit de definities:

‘Mindfulness betekent ‘leven met volle aandacht.’

‘Mindfulness staat voor open en bewust aanwezig zijn in het huidige moment. Eigenlijk zou je kunnen zeggen dat mindfulness staat voor het helemaal wakker zijn en zonder (voor)oordeel kunnen waarnemen wat er in het hier-en-nu plaatsvindt.’

‘Mindfulness is niet: je terug trekken en afsluiten van de wereld om je heen, maar ook niet: je volledig te verliezen in ‘de waan van de dag’. Het is een middenweg. Met milde open aandacht aanwezig zijn bij wat er op dit moment gebeurt.’

‘Mindfulness is een gemoedstoestand die getypeerd wordt door de bewustwording van de eigen fysieke ervaringen, gevoelens en gedachten, zonder onmiddellijk over te gaan op automatische reacties.’

Dus in het hier en nu, met je koppie erbij maar je ook bewust van andere zintuiglijke informatie en vooral niet op de automatische piloot.

Kwijt

Met volwassen worden raken we blijkbaar dat vermogen om in het moment te leven kwijt. Anders was er niet dat leger aan adviseurs en coaches, dan wel boeken nodig om dit weer te leren. We multitasken dat het een lieve lust is, hebben vaak één oog gericht op de klok, laten ons op ieder moment storen door berichtjes en weten altijd wat er nog allemaal moet gebeuren deze week. En volgende week. En de week daarna. Niet zo mindful. Integendeel. Ik schrijf expres ‘kwijtgeraakt’, omdat ik zie dat kinderen van nature juist wel in het moment leven, zich niet druk maken over de dag van morgen, of zelfs de komende uren of minuten. Tot grote frustratie soms van hun opvoeders.

Zo ook bij mij thuis. Ten eerste hebben de kinderen weinig besef van tijd, dus kunnen ze prima nog aan een spelletje beginnen terwijl we over twee minuten naar school moeten vertrekken en ik nog voeten zonder schoenen zie, ongepoetste tanden vermoed en de jassen nog aan de kapstok hangen. Of ze geven nog lekker even toe aan de acute behoefte om buiten te spelen, terwijl ik met dampende pannen uit de keuken kom en zij heel de middag niet vooruit te branden zijn geweest. Als ze onderweg zijn naar de badkamer om te douchen, is er altijd wel iets dat NU hun onverdeelde aandacht opeist en waar ze dan even heel mindful mee gaan spelen. Wanneer ik daar dan na 10 minuten achter kom wil ik nog wel eens ontploffen. Ik ben dan namelijk alweer bezig met de volgende stap: rust in de tent en een boek lezen op de bank.

Boos

Mindful boos worden, zou dat al bestaan? Nou, nu ik erover nadenk misschien wel! Je bent boos met heel je hebben en houwen, denkt even aan niets anders en maakt je ook alleen maar druk om het maken van je punt. Het past bij nog een definitie van mindfulness die ik tegenkom: ‘oprecht erkennen wat er is en dat ruimte geven. Het niet overdrijven, het niet minimaliseren, maar het gewoon toelaten.’ Heerlijk vind ik dat, het toelaten van mijn boosheid. Ben ik toch vaker mindful bezig dan ik dacht!

Nog zoiets: wanneer mijn kinderen voor de zoveelste keer hebben besloten iets te slopen (omdat dat nu eenmaal zo lekker past in hun spel) en ik ze er als opvoeder graag even bij wil laten stilstaan dat dat niet oké is en zéker niet grappig, richten zij zich alweer op hun eigen hier en nu. Namelijk verder spelen. Ze gaan er zo in op dat ze gewoon geen tijd hebben om aandacht te besteden aan mijn preek. Is dat mindfull of gewoon een knap staaltje negeren? Het enige dat echt dwars door die mindfull bubbel heengaat is het bericht dat ze een dag niet op de iPad mogen. Dat wordt even echt doorleefd, met tranen en stampen en zowaar opeens wel een reactie. Maar eigenlijk is dat effect ook na twee minuten wel voorbij… Dan komt het stoom nog uit mijn oren en hebben zij allang weer iets anders gevonden om in op te gaan.

Jaloersmakend

Ergens jaloersmakend, dat kinderlijke vermogen om stoïcijns je eigen pad te kiezen, vol in het leven te staan, open en bewust alles mee te maken wat er mee te maken is en nog niet zo bezig te zijn met straks, laat staan later. Gek eigenlijk dat we zo ons best doen om kinderen uit die mindfull modus te krijgen en ze te leren denken aan wat er nog allemaal moet. Toch ben ik bang dat er dan nooit een kind enigszins aangekleed op school aankomt, er niet meer wordt gedoucht, er geen huiswerk wordt gemaakt en geen konijn meer te eten krijgt.

Het echte jongleren met tijd en aandacht en verantwoordelijkheden komt natuurlijk pas veel later, als je groot bent. Dus als kind mindfull doen en laten is véél makkelijker dan als volwassene. Dat moet gezegd. Uiteindelijk gaat het toch weer om de balans. Groot worden met alle verantwoordelijkheden die daarbij horen, maar ook op tijd stilstaan, spelen, beleven en geen zorgen voor de dag van morgen.

 

Marije Hölscher

 

Aanmelden